Prunus laurocerasus

Prunus laurocerasus

Synonymy

Source: Kurtto, A. (2009+): Rosaceae (pro parte majore). In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity.
Prunus laurocerasus L., Sp. Pl.: 474. 1753
  • Padus laurocerasus (L.) Mill., Gard. Dict., ed. 8: Padus no. 4. 1768
  • Cerasus laurocerasus (L.) Dum. Cours., Bot. Cult. 3: 390. 1802
  • =Prunus grandifolia Salisb., Prodr. Stirp. Chap. Allerton: 356. 1796, nom. illeg.
  • =Laurocerasus officinalis M. Roem., Fam. Nat. Syn. Monogr. Rosiflorae 3: 91. 1847
  • =Laurocerasus vulgaris Carrière in Rev. Hort., [sér. 5] 12: 90. 1863
  • =Laurocerasus otinii Carrière in Rev. Hort., [sér. 6] 1873: 240. 1873

Distribution

Ab Al Bu Gg Li Rf(CS) Rm Sr Tu(A E) [Be(aB nL) Br Co nCt Ga(C) pGe Hb(E N) cHe Hs(S) nIt cLe Lu cSa cSi(S)] 

Euro+Med not endemicA,B,C,D,E,F,G: Albania nativeH; Azerbaijan nativeA,I; Belgium, with Luxembourg (Belgium casualJ, Luxembourg naturalisedK); Bulgaria nativeL,M,N; Corsica introducedO,P,Q,R; Croatia naturalisedS; France, with Channel is. and Monaco introducedR,T (Channel islands introducedU); Georgia nativeA,I,V; Germany introduced: uncertain degree of naturalisationW; Great Britain introducedR,U; Ireland, with N Ireland introducedR (Ireland introducedX, Northern Ireland introducedU); Italy, with San Marino and Vatican City naturalisedY; Lebanon cultivatedZ; Libya nativeE; Portugal introducedAA,R; Romania nativeA; Russia (North Caucasus nativeA); Sardinia cultivatedAB; Serbia, with Kosovo nativeAC; Sicily, with Malta (Sicily cultivatedAB); Spain, with Gibraltar and Andorra (Spain introducedAA); Switzerland cultivatedAD,AE; Turkey (Turkey, Asiatic part nativeA,AF,D, Turkey-in-Europe nativeD,R)

Common Names

Asturian; Bable; Leonese; Asturleonese (Spain): laurelaAG; Basque (Spain): gerezi-erramuAG, gerezi-erramuaAG; Catalan; Valencian (Spain): llorer reialAG, llorer-cirerAG, llorer-reialAG; Galician (Spain): lameironAG, laureiro romanoAG, loureiro romanoAG, loureiro-realAG, louro-cerejoAG; Greek, Modern (1453-) (Greece): ΜάϊAH, ΡοδαφνιάAH, δαφνοειδέςAH, δαφνοκερασιάAH, ροράφινονAH; Majorcan (Mallorca): cirerer-lloréAG; Portuguese (Portugal): azereiro de TurquíaAG, cerdeiro da índiaAG, loiro-cerejoAG, loiro-inglésAG, loureiro cerejeiroAG, loureiro realAG, loureiro romanoAG, loureiro-cerejeiraAG, loureiro-de-trebizondaAG, loureiro-realAG, loureiro-romanoAG, louro-cerejoAG; Spanish; Castilian (Spain): laurel cerezoAG, laurel lisoAG, laurel realAG, laurel romanoAG, laurel-cerezoAG, lauro realAG, lauro-cerasoAG, lauro-cerezoAG, laurocerasoAG, loroAG

Bibliography

A. Browicz, K. 1984: Chorology of trees and shrubs in south-west Asia and adjacent regions 4. – Warszawa - Poznan (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
B. Burdet, H. M. 1993: Compléments au prodrome de la flore corse. Annexe 3 [Gamisans, J. & Jeanmonod, D.]. – Genève (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
C. Burdet, H. M. 1996: Compléments au prodrome de la flore corse. Annexe 4. Flore analytique des plantes introduites en Corse [Natali, A. & Jeanmonod, D.]. – Genève (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
D. Davis, P. H. 1972: Flora of Turkey and East Aegean Islands 4 (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
E. El-Gadi, A. A. 1977: Flora of Libya 31 (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
F. Gamisans, J. 1985: Catalogue des plantes vasculaires de la Corse. – Ajaccio (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
G. Pignatti, S. 1982: Flora d'Italia 1 (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
H. Demiri, M. 1983: Flora ekskursioniste e shqipërisë. – Tiranë: Shtëpia Botuese e Librit Shkollor
I. Grossheim, A. A. 1952: Flora Kavkaza, ed. 2, 5. – Moskva-Leningrad (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
J. Verloove, F. 2006: Catalogue of neophytes in Belgium (1800-2005). – Scripta Botanica Belgica 39
K. Ries, C., Krippel, Y., Pfeiffenschneider, M. & Schneider, S. 2013: Environmental impact assessment and black, watch and alert list classification after the ISEIA Protocol of non-native vascular plant species in Luxembourg. – Bulletin de la Société des Naturalistes Luxembourgeois 114: 15-21
L. Andreev, N. , Ančev, M. , Kožuharov, S. I. , Markova, M. , Peev, D. & Petrova, A. 1992: Opredelitel na visšite rastenija v Bălgarija. – Sofija: Nauka i izkustvo (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
M. Jordanov, D. 1973: Flora na Narodna Republika Bălgarija 5. – Sofija (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
N. Tutin, T. G., Heywood, V. H., Burges, N. A., Valentine, D. H., Walters, S. M. & Webb, D. A. 1964–1980: Flora europaea 1-5. – Cambridge: Cambridge University Press (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
O. Burdet, H. M. 1993: Compléments au prodrome de la flore corse. Annexe 3 [Gamisans, J. & Jeanmonod, D.]. – Genève
P. Burdet, H. M. 1996: Compléments au prodrome de la flore corse. Annexe 4. Flore analytique des plantes introduites en Corse [Natali, A. & Jeanmonod, D.]. – Genève
Q. Gamisans, J. 1985: Catalogue des plantes vasculaires de la Corse. – Ajaccio
R. Tutin, T. G., Heywood, V. H., Burges, N. A., Valentine, D. H., Walters, S. M. & Webb, D. A. 1964–1980: Flora europaea 1-5. – Cambridge: Cambridge University Press
S. Nikolić, T. 2020: Flora Croatica. Vaskularna flora Republike Hrvatske 3. – Zagreb
T. Guinochet, M. & Vilmorin, R. de 1984: Flore de France 5
U. Preston, C. D. & al. (ed.) 2002: New Atlas of the British & Irish Flora. – Oxford
V. Kec'xoveli, N. 1980: Flora Gruzii, ed. 2, 6. – Tbilisi: Metzniereba (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
W. Hand, R., Thieme, M. & Mitarbeiter 2020: Florenliste von Deutschland (Gefäßpflanzen), begründet von Karl Peter Buttler, Version 11 – https://www.kp-buttler.de/florenliste/index.htm
X. Webb, D. A., Parnell, J. & Doogue, D. 1996: An Irish Flora. – Dundalk
Y. Galasso, G. & al. 2018: An updated checklist of the vascular flora alien to Italy. – Pl. Biosystems 152: 556-592. http://doi.org/10.1080/11263504.2018.1441197
Z. Mouterde, P. 1970: Nouvelle flore du Liban et de la Syrie 2. – Beyrouth
AA. Castroviejo, S. 1998: Flora Iberica. Plantas vasculares de la Península Ibérica e Islas Baleares. 6
AB. Pignatti, S. 1982: Flora d'Italia 1
AC. Josifović, M. 1972: Flora SR Srbije = Flore de la Republique Socialiste de Serbie 4. – Beograd: Academie Serbe des sciences et des arts
AD. Aeschimann, D. & Burdet, H. M. 1994: Flore de la Suisse, ed. 2. – Neuchâtel
AE. Hess, H. E. 1998: Bestimmungsschlüssel zur Flora der Schweiz und angrenzender Gebiete, ed. 4. – Basel, Boston & Berlin
AF. Güner, A. 2012: Türkiye Bitkileri Listesi. – Istanbul (as Laurocerasus officinalis M. Roem.)
AG. anonymous 2010: Anthos. Information System of the plants of Spain. Real Jardín Botánico, CSIC - Fundación Biodiversidad – http://www.anthos.es/
AH. Voliotis, D. & Athanasiadis, N. 1971: Dendra ke thamni [Trees and shrubs; in Greek]. – Thessaloniki